Τρο-μα-κτικέ, είναι καλό το τραγούδι που βγάζεις και διαφημίζεις από το μαϊμουδιάρικο blog σου. Όταν όμως διαβάσεις το δικό μου, θα παραδεχθείς ότι σου πάει καλύτερα.
Πήγαινε στο "Διαβάστε περισσότερα" και κάνε κλικ.
Ελπίζω να το επιλέξεις για να γίνει η επόμενη επιτυχία σου.
Μια φορά και έναν καιρό
πάνω στης φτήνιας το σωρό
μια μαϊμού καθότανε
να γίνει μεγάλη και τρανή συλλογιζότανε.
«Πώς το κάνουνε;» σκεφτότανε.
«Γιατί να μην μπορώ και εγώ» αναρωτιότανε.
Ήταν 19 του Ιούλη
μέρα καλοκαιρινή
όταν εσίγησε η φωνή.
«ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ» λέγανε όλοι
μα εκείνη γελαστή
«Θα αντιγράψω» είπε «και θα κλέψω
πριν άλλη μαϊμού το αντιληφθεί».
«Γι’ αυτό δε λέγομαι μαϊμού;
Γιατί δεν έχω όραμα
μα κλέβω αλλουνού; »
θα κλέψω γραμματοσειρά
ποιος θα καταλάβει
ότι είμαι μούφα τελικά;»
«Ποιος θα πει ότι δεν είμαι αυθεντική;
Εκείνος που μπορούσε
τώρα πια δε ζει».
«Τον τύπο τον εφάγανε.
Ευκαιρία να βγάλω εγώ λεφτά.
Όσο για αυτόν… Σκασίλα μου μεγάλη
Και δέκα παπαγάλοι.»
Πω, πω, πω Τρο-μα-κτικό!
Πάνω στης φτήνιας το σωρό
βγάζει γλώσσα και μιλάει
πως είναι μεγάλη και τρανή διαλαλάει.
Αχ, αχ, αχ τρομάξαμε!
Άσ’ το μπαγάσα, το κουράσαμε.
Δεν με νοιάζει τ’ όνομά σου
φάντασμα είσαι και άντε γεια σου.
